Trajneri i Plymouthit, Miron Muslic, ka arritur atë që shumë në futboll menduan se ishte e pamundur – duke udhëhequr skuadrën e tij në fund të kampionatit, Plymouth Argyle, duke eliminuar liderët e Premierligës, Liverpoolin në Kupën FA.

Penalltia e Ryan Hardie ishte e mjaftueshme për të siguruar një përmbysje të famshme të raundit të katërt në “Home Park” të dielën.

"Është një ditë magjike për ne. Unë u thashë lojtarëve që ta shijojnë atë dhe ne tani jemi pjesë e historisë së Argyle," tha Muslic. “Është një ditë e madhe për të gjithë ne, disi ndjej se e meritojmë këtë ditë. Unë jam pa fjalë. Normalisht, më thonë se jam elokuent. Është një moment krenarie. Është një ditë e madhe", shtoi ai, përcjellë KosovaPress.

Krahasuar me historinë e fillimit të jetës së Muslic, mposhtja e gjashtë herë kampionëve evropianë mund të jetë ndjerë relativisht e lehtë.

Në vitin 1992, kur ishte nëntë vjeçar, Muslic - i cili mori detyrën e trajnerit të Argyle nga sulmuesi legjendar anglez Ëayne Rooney muajin e kaluar-u detyrua të largohej nga qyteti i tij i lindjes Bihac në Bosnje.

Në qershor 1992, vetëm një ose dy muaj pasi familja Muslic u largua nga Bihac, ajo ra nën një rrethim tre-vjeçar nga forcat e udhëhequra nga serbët gjatë një lufte të ashpër civile.

“Na u desh të largoheshim nga Bosnja dhe Bihac, vendlindja jonë, fjalë për fjalë brenda natës, duke rrëmbyer gjëra që mund t'i kapësh me duar”, shpjegon ai fuqishëm për ‘BBC Sport’. "Aty filloi udhëtimi ynë, ose jeta jonë e re."

Mijëra njerëz u detyruan të largohen nga qyteti i lindjes së Musliçit, Bihac, kur ai u rrethua në 1992. Muslic, motra e tij dhe prindërit ikën 400 milje (650 km) në Innsbruck në Austri pa asnjë ide se çfarë do të gjenin dhe të paaftë për të folur gjuhën me theksin lokal gjerman, veçanërisht të vështirë për t'u kuptuar.

“Ne luftuam gjithë jetën tonë dhe kjo pjesë e mundimit është pjesë e rrugëtimit tim, dhe kjo është arsyeja pse unë jam gjithmonë shumë optimist dhe shumë pozitiv”, thotë Muslic, i cili udhëhoqi Cercle Bruges në Ligën e Konferencës së Evropës UEFA këtë sezon.

“Kam qenë në situata më sfiduese në jetën time sesa të jem trajner kryesor dhe të përballem me një barazim të mundshëm ose një humbje në fundjavë. Dhe ky është gjithashtu mesazhi që dua t'u përcjell vazhdimisht lojtarëve, se jeta është një luftë me surpriza të bukura dhe gjithmonë ka diçka për të cilën ia vlen të luftosh. Asgjë nuk ishte e lehtë për mua, as për familjen, as për motrën time, u bëmë refugjatë dhe nuk është gjë e bukur, por nuk kam pasur kurrë ndjenjën se më ka munguar diçka në jetë. Prindërit e mi u përpoqën shumë që të na siguronin gjërat që na duheshin – babai im punoi mbi 30 vjet si kamarier, nëna ime ishte pastruese dhe u përpoqën shumë për të na dhënë një jetë të mirë”, vazhdoi ai.

“Të gjitha gjërat që kanë ndodhur gjatë 30 viteve të fundit më kanë ndihmuar të bëhem ky që jam sot dhe gjithashtu të arrij disa gjëra që ndoshta kanë qenë të pamundura. Por asgjë nuk është e pamundur nëse beson vërtet, nëse angazhohesh”