Melba Mebane nuk e kishte menduar kurrë se do të pushonte se punuari në dyqanin ku kishte punuar për 74 vjet - derisa trafiku i udhëtimit u bë i padurueshëm për të si 90-vjeçare.
“Sapo hyra në derë, vendosa çelësat e makinës në tavolinë, shikova djalin tim dhe i thashë: ‘Përfundoi’”, kujton Mebane.Ajo u tërhoq nga puna e saj si bashkëpunëtore e shitjeve në Dillard's muajin e kaluar, duke lënë pas një karrierë që zgjati më shumë se shtatë dekada.
Mebane filloi të punonte si operatore e ashensorit në dyqanin Mayer & Schmidt në vitin 1949 kur ishte vetëm 17 vjeçe, ku u angazhua nëpërmjet një programi të studimeve në shkollën e mesme. Pastaj dyqani u ble nga “Dillard's” në vitin 1956. Më vonë, ajo u transferua në departamentin e veshjeve për burra për të kaluar më pas në sportelin e kozmetikës, ku qëndroi derisa doli në pension.
Si iu bë puna familja e saj e dytë
Për Mebane, puna e saj në Dillard's ka qenë gjithmonë "më shumë se një pagë". Si një nënë beqare që punonte, kjo punë u bë si një "familje e dytë", për të dhe djalin e saj Terry Mebane. “Dillards, dhe të gjithë bashkëpunëtorët e saj, u bënë si një familje e dytë për ne”, shprehet ajo.
Dyshja, të cilët njihen për gati 65 vjet, u ribashkuan në festën e daljes në pension të Mebanes në qershor. Djali i saj, Terry - 60 vjeç, ka gjithashtu kujtime të bukura nga shoqërimi në dyqan derisa nëna e tij mbaronte orarin e saj. Mebane ka punuar gjithmonë të paktën 40 orë çdo javë, zakonisht nga ora 10 e mëngjesit deri në 5 pasdite ose ndonjëherë deri në orën 21:00, pra deri në kohën kur dyqani mbyllej.
“Ka pasur raste që i kërkoja gjyshit tim të më çonte në dyqan rreth orës 19:00, që të mund të vrapoja nëpër qendrën tregtare dhe të shkoja në shtëpi me të,” rrëfen djali i saj, Terry.
Ajo ndoqi të njëjtën rutinë të mëngjesit para punës për 74 vjet: zgjohej në orën 6 të mëngjesit, bënte gati kafenë dhe bënte një mëngjes të shpejtë – zakonisht sallam dhe biskota – më pas vraponte që të arrinte në orën 9 të mëngjesit në mënyrë që të mund të vendosej te vendi i saj i preferuar i parkimit.
"Më pëlqente të shkoja në punë çdo ditë," thotë Mebane, e cila shton se nuk humbi asnjë ditë pune, përveç nëse ishte vërtet e sëmurë. "Nëse je i kënaqur me atë që po bën, pse të mos vazhdosh ta bësh?", kishte thënë.
Kur ajo mbushi 65 vjeç, thotë Terry, ishte gati të tërhiqej dhe po e merrte në konsideratë këtë, por zoti Dillard, themeluesi, e bindi atë të qëndronte edhe pak më gjatë.
“Ai i tha asaj: ‘Ti ke një punë me mua për aq kohë sa të duash. Nuk do të të lë kurrë të shkosh. Çfarë doni të bëni?”, kujton ai. “Ajo i tha atij se i pëlqente gjithçka në lidhje me punën, përveç punës në orar të mbrëmjes dhe të punuarit të dielave, dhe ata e rregulluan orarin e saj në përputhje me rrethanat. Kjo ndryshoi gjithçka”, ka treguar ai.