Më 9 dhjetor 1946, në Nyrnberg, fillon gjykim i mjekëve nazistë nën akuzat se ishin përfshirë në eksperimente me njerëz dhe vrasje masive nën maskën e eutanazisë.
Ndërsa, në vitin 2017 ka nisur identifikimi i dhjetëra-mijëra viktimave të eksperimenteve naziste. Ky identifikim do të zgjasë deri në vitin 2020, ku njerëzit të cilët deri tash ishin veç numra me diagnoza, më në fund do të kenë një varrim dinjitoz.
Shumë prej tyre i përkisnin viktimave të regjimit nazist, që u viktimizuan veç pse ishin të sëmurë apo të prapambetur mendërisht. Sipas ideologjisë së kreut nazist Adolf Hitler, ata konsiderohen ‘lebensunwert’ - të padenjë për të jetuar. Ndaj, u bënë pjesë e projektit të spastrimit racor të nisur nga lideri nazist.
Në burokracinë e atëhershme gjermane, vrasja e rreth 300 mijë njerëzve ishte përfshirë në ‘eutanazinë e programit T4’. ‘Lebensunwert-ët’ u vranë dhe truri i tyre ka përfunduar në laboratorë, ku janë bërë kërkimet për çrregullimet neurologjike.
Duke pas parasysh ngjarjet e luftës, kohë për kërkime nuk kishte dhe mostrat janë ruajtur nëpër laboratorë në formalinë.
Disa megjithatë u bënë pjesë e kërkimeve të mjekëve dhe shkencëtarëve të udhëhequr nga famëkeqi Joseph Mengele. Shumë nga “zbulimet” e tij janë përfshirë në tekstet e mjekësisë anembanë botës, e në bazë të mostrave të ruajtura janë publikuar shumë punime, por rrallëkush ka cekur origjinën e mostrave mbi bazën e të cilave u bënë studimet.
Një ekip i shkencëtarëve nga Gjermania, Austria, Britania e Madhe dhe Shtetet e Bashkuara, po shqyrtojnë këto mostra për të përcaktuar përfundimisht emrat dhe mbiemrat e viktimave që deri më tani kanë qenë veç numra te të cilat qëndronte diagnoza.
Kjo do të jetë një punë e madhe, por me synimin që këto viktima të kenë një varrim të denjë.
Fjala ishte për pjesët e trupit të viktimave të eutanazisë, viktimave të eksperimenteve mjekësore, të të burgosurve të kampeve, punëtorëve të detyruar dhe kundërshtarëve të regjimit nazist.