Serbia është aleati më i afërt evropian i Rusisë dhe korrupsioni është i kudondodhur në atë vend ballkanik, sipas një analize të publikuar nga Fondacioni gjerman Friedrich Naumann (Friedrich Naumann).

“Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është takuar tashmë 17 herë me Presidentin e Federatës Ruse, Vladimir Putin. Në vitin 2019, Vuçiq mori Urdhrin e Aleksandër Nevskit në Moskë, i cili zakonisht u jepet figurave të mëdha ruse. Ky ishte një nga momentet më të lumtura në karrierën e tij politike”, thuhet në analizën “Rusia dhe pionierët e autokracisë: Si Kremlini destabilizon Evropën”, me autor gazetarin dhe profesorin e universitetit Thomas Brey.

Shtohet se regjimi në Serbi po përpiqet të zbatojë politikën e “botës serbe” bazuar në një projekt të ngjashëm të “botës ruse”.

“Ky program serbomadh ishte një nga shkaktarët e luftërave të përgjakshme gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë”, thuhet në analizë.

Kujtohet se Serbia nuk e harmonizoi politikën e saj me BE-në dhe nuk vendosi sanksione kundër Rusisë.

“Kompania ajrore kombëtare Air Serbia ende fluturon disa herë në javë drejt Moskës dhe qyteteve të tjera ruse. “Ka një qendër humanitare ruso-serbe në afërsi qytetit të Nishit në jug të Serbisë, të cilën kritikët në Perëndim e konsiderojnë qendër për shërbimet e inteligjencës ruse”, thuhet në analizë.

Shtohet se mediat proqeveritare në Serbi janë bartësit kryesorë të propagandës ruse.

“Është edhe më e rëndësishme që janë zyrtarët serbë, veçanërisht ata në poste të larta qeveritare, të cilët kryesisht përhapin narrativa pro-ruse dhe antiperëndimore”, thuhet në analizë.

Shtohet se në ato media “Rusia ngritet deri në qiell, ndërsa Perëndimi demonizohet”.

Thuhet se Vuçiq në fakt po përhap propagandë ruse në intervistat e tij për mediat perëndimore.

Theksohet se edhe pse Gjermania është partneri më i rëndësishëm i Serbisë, ajo shpesh paraqitet në pasqyrë shumë negative në Serbi.

Në analizë thuhet se "qoftë Putini nga Rusia, Orbani nga Hungaria, Vuçiqi nga Serbia apo Fitzi nga Sllovakia - sistemet e tyre të kontrollit politik dhe të ruajtjes së pushtetit janë të njëjta kudo".

“Në radhë të parë është nacionalizmi i ri, i cili inkurajohet nga pretendimi se vendet fqinje, NATO, SHBA apo BE kërcënojnë kombin e tyre”, thuhet në analizë.

Përveç mediave të centralizuara dhe të censuruara, thuhet në analizë, mjeti kyç për ruajtjen e pushtetit është minimi sistematik i të gjitha institucioneve shtetërore si parlamenti, qeveria dhe ministritë, gjyqësori, autoritetet vendore dhe organet e pavarura mbikëqyrëse.

“Gjithashtu, tregu i punës është i instrumentalizuar politikisht”. Shumë poste në administratë dhe ekonomi mund të merren vetëm përmes partisë SNS në pushtet. Nuk është çudi që një dhjetë përqind e popullsisë së përgjithshme përbëhet nga anëtarë të SNS. Këta anëtarë luajnë një rol kyç në manipulimin e zgjedhjeve, sepse janë të detyruar të mbledhin vota të sigurta nga familjarët dhe kolegët e tyre”, thuhet në analizë.

Shtohet se Vuçiq, “si në një reality TV, si president i kudondodhur, e mban publikun në emocione të vazhdueshme”.

“Pothuajse çdo ditë ai shfaqet në ekranet televizive, duke folur shpesh me orë të tëra për t’u prezantuar qytetarëve histori të rëndësishme, të mëdha, të pabesueshme apo dramatike, siç njoftojnë mediat qeveritare. Këto janë histori për komplote, krim të organizuar, skenarë frike për të ardhmen, investitorë të huaj spektakolar, vendosjen e themeleve apo hapjen e spitaleve moderne, rrugëve, fabrikave, hekurudhave dhe termocentraleve”, thuhet në analizë.

Shtohet se në të njëjtën kohë “fshin plotësisht kufirin mes kreut të shtetit dhe vetë shtetit”, sepse Vuçiq “pohon vazhdimisht se e ka bërë të mundur këtë apo atë, sikur të kishte investuar paratë e tij”.

Analiza gjithashtu thekson se, megjithëse opozita e margjinalizuar në Serbi është kryesisht e përjashtuar nga jeta politike, disa media kritike, gazetarë dhe politikanë janë çdo ditë subjekt i sulmeve dhe turpërimeve nga mediat qeveritare.

"Ata akuzohen vazhdimisht se duan të vrasin presidentin, se shpifin për atdheun e tyre jashtë vendit, se janë të korruptuar dhe imoralë dhe se janë të kontrolluar nga inteligjenca e huaj. Si mund të kërcënojë një opozitë e dobët presidentin apo siç pretendohet shpesh - familjen e tij, kur ai mund të përdorë policinë, shërbimet e inteligjencës, madje edhe ushtrinë sipas gjykimit të tij?”, thuhet në analizë.