Kur flasim për kartolinat, kujtojmë një kohë kur komunikimi ndërmjet njerëzve bëhej përmes letrave. Këto kartolina, me imazhe të bukura dhe mesazhe të ngrohta, ishin një mjet i zakonshëm për të shprehur dashuri dhe urime. Megjithatë, me ardhjen e teknologjisë, kartolinat janë përfshirë në një rrugëtim të panjohur drejt harrimit.

Liridona Bujupaj-Sabedini, pronare në një nga dyqanet e dhuratave në kryeqytet, thotë për KosovaPress, se kartolinat për një kohë të gjatë janë përdorur si mjet komunikimi mes njerëzve, por me ardhjen e teknologjisë ata kanë filluar që urimet t'i shkëmbejnë në mënyrë digjitale.

Kartolinat të cilat punohen me dorë janë më të pëlqyerat nga qytetarët. Punimi i një kartoline nuk është e vështire kur e punon me dashuri, thotë Sabedini.

Shoqata “Autizmi”, e cila merret me fëmijë me nevoja të veçanta, ndër aktivitetet e shumta që realizon, është edhe punimi i kartolinave nga vetë fëmijët me autizëm, të cilat blihen nga institucionet dhe bizneset e ndryshme.

Drejtoresha e kësaj shoqate Hatixhe Hoxha, thotë për KosovaPress, tha se shitja e kartolinave mbulon shpenzimet e fëmijëve me autizëm për ata që janë me raste sociale.

Shuma e mbledhur e parave nga kartolinat për shoqatën nuk janë shumë. Hoxha thotë se “dikujt ndoshta një kartolinë i mundëson një shërbim”.

Nga ana e tyre, qytetarët shprehën nostalgjikë, duke e pranuar se mesazhet i dërgojnë vetëm nëpërmjet rrjeteve sociale.

Ramadan Azemi tregon se kartolinat i ka përdorur vetëm kur ka qenë në moshë të re.

Edhe Jakup Halili thotë se kartolinat kanë dalë nga “trendi” dhe se në këtë kohë urimet bëhen përmes formave të tjera.

Mendrit Ramadani thotë se kartolinat nuk i mungojnë shumë, pasi ai përdorë rrjetet sociale si mjet komunikimi me të tjerët.