Jeni në një takim pune veçanërisht intensive ose jeni në makinë, në trafik dhe nuk mund ta mbani gojën mbyllur.

Por edhe kur shikoni një film në divan në shtëpi, mund ‘t'ju duhet’ të hapni gojën.

Këto situata janë shumë të ndryshme nga njëra-tjetra dhe asnjëra prej tyre nuk ka lidhje me gjumin. Hapja e gojës nuk i referohet vetëm momentit kur shkoni në shtrat apo tingullit të orës së alarmit në mëngjes.

Por pse ndodh atëherë?

Hapja e gojës është një reagim i lindur dhe i pavullnetshëm – edhe të porsalindurit janë të aftë të hapin gojën, përpara se edukimi i prindërve të ndërhyjë për të vendosur kufizime në shprehjen e kësaj nevoje.

Është një mënyrë frymëmarrjeje që shkakton zgjerimin e tepërt të gojës dhe shoqërohet me kontraktime muskulore që përfshijnë jo vetëm gojën dhe fytin, por të gjithë trupin: në fakt, gjatë hapjes së gojës, trungu zgjatet dhe muskujt e krahëve dhe shpatullat relaksohen.

Një gjë e tillë, e cila zgjat disa sekonda, lejon trupin të ruajë një sasi oksigjeni, i cili nxit qarkullimin dhe shkëmbimin e qarkullimit të gjakut midis mjedisit të jashtëm dhe brendësisë së trupit: në këtë mënyrë, ju ruani në mënyrë konstante temperaturën dhe oksigjenimin e nivelit të trurit në çdo kohë.

Mekanizmi është i thjeshtë dhe shumë i ngjashëm me atë të ventilatorit që gjeni brenda kompjuterit tuaj: kur makina është e mbingarkuar dhe nën presion, aktivizon ventilatorin për të parandaluar mbinxehjen e qarqeve.

E njëjta gjë ndodh në trurin tuaj: nëse jeni shumë i zënë me një situatë të caktuar dhe përqendroheni në atë që po bëni, me siguri do t’ju hapet goja për të rivendosur temperaturën brenda trurit tuaj, si dhe oksigjenimin që i nevojitet për të funksionuar në mënyrën më të mirë.

Gjithashtu, ka edhe arsye të tjera dhe njëra prej tyre është një refleks i pavetëdijshëm për shkak të faktit se sapo kemi parë ose dëgjuar dikë që zvarritet.

Të shohësh dikë duke hapur gojën edhe në film do të stimulojë, në një nivel të pavetëdijshëm, refleksin tonë të imitimit dhe kjo do të na "infektojë" duke na bërë edhe ne të veprojmë njësoj.