Ish-trajneri, Fabio Capello analizoi duelin e ardhshëm të Italisë në raundin e 16-të të Euro 2024 me Zvicrën, duke shpjeguar pse ‘përgjegjësia më e madhe i takon Serie A’ në betejat e tyre deri më tani.
Italia përfundoi në vendin e dytë në Grupin B me katër pikë pas një fitoreje 2:1 ndaj Shqipërisë, një humbje 1:0 ndaj Spanjës dhe një barazim 1:1 me Kroacinë. Paraqitjet dhe rezultatet bënë pak për të qetësuar tifozët, të cilët janë të shqetësuar për cilësinë dhe mentalitetin e ekipit që shkon në fazën eliminatore, raporton KosovaPress.Duke shkruar për “La Gazzetta dello Sport”, Capello dha një analizë të detajuar të pozicionit të Italisë pas fazës së grupeve dhe çfarë duhet të ndryshojë në ndeshjen e tyre me eliminim direkt me Zvicrën.
“Itali, përpara me besim. Por me besim nuk nënkuptoj vetëm shpirtin që natën tjetër na lejoi të hidheshim në fushë deri në fund dhe të barazojmë ndeshjen kundër Kroacisë në minutën e 98-të falë vrapimit të Riccardo Calafiorit dhe magjisë së Mattia Zaccagni. Me fat nënkuptoj edhe Federico Chiesa, i cili mbetet lojtari më ndërkombëtar i kombëtares sonë.“Ai shpesh kritikohet, Federico, por kjo kombëtare ka nevojë për të dhe aftësinë e tij për të thyer bankën dhe mbrojtjen nën tingujt e goditjeve, driblimeve dhe lojërave të improvizuara. Dhe aq më tepër pasditen e së shtunës, në raundin e 16-të. Italia do të ketë nevojë për më shumë shpejtësi ndaj Zvicrës, deri më tani ne jemi shfaqur shumë ngadalë me topin. Përgjegjësia më e madhe është e Serie A. Në ligë shohim shumë pasime horizontale të panevojshme që përfundojnë duke ngadalësuar lojën dhe ulur ritmin. Për të mos përmendur zhytjen dhe humbjen e kohës. Më pas fatura paguhet nga kombëtarja, e cila është më pak e mësuar se ekipet e tjera të luajë me intensitet shumë të lartë. Pasi i kemi shpëtuar një rreziku (Kroacia), tani do të gjejmë një tjetër në rrugën tonë. Mjerë për të nënvlerësuar Zvicrën, historikisht një klient i pakëndshëm për Italinë. Kur nuk na bëjnë dredhi, sërish na bëjnë të djersijmë. Dhe kjo do të jetë rasti në Berlin edhe këtë herë. Ekipi kombëtar i Yakin nuk ka një Modric, por është solid, fizik dhe kompakt. Italia e parë ndaj Kroacisë nuk do të mjaftojë për të kaluar raundin.
Në Olimpiastadion, përveç frymës së kohëve të mira dhe Kupës së Botës të fituar në 2006, do të duhet teknikë dhe shpejtësi. Me dy fjalë: Federico Chiesa. Italia shko në Berlin dhe para nesh do të gjejmë një mur në lëvizje. Zvicra vrapon, shtyp, lufton dhe mbush kutinë e kundërshtarit me disa lojtarë. Dhe ata janë shumë 'italianë': nga Sommer, portieri kampion italian me Interin, te blloku i Bologna-s në Ligën e Kampionëve, të cilët po fluturojnë në Gjermani paksa si të gjithë sezonin në Dall'Ara me Thiago Motta-n. Jo vetëm që nuk duhet të nënvlerësojmë Freuler dhe bashkë, por që në minutat e para do të jetë thelbësore të përshtatemi me frekuencat e tyre për të shmangur surprizat e këqija. Çelësi është gjithmonë mesfusha. Për të marrë më të mirën nga Xhaka dhe Freuler, të cilët janë truri dhe zemra e Zvicrës, Italia do të duhet të jetë më e shpejtë në të menduarit dhe me topin mes këmbëve. Më pak pasime horizontale. Dhe më shumë furnizime vertikale përpara ose anësore për të nxitur ballafaqimin e Chiesa-s. Pikërisht siç bëmë në fund kundër Kroacisë. Përfundimi i Zaccagni ishte sa i bukur aq edhe i rëndësishëm, por lëvizja nisi nga Calafiori, i cili ishte i zoti dhe i guximshëm për të ngjitur topin në këmbë dhe për t'i shërbyer shokut të skuadrës. Dhe ajo majë mendjelehtësie është gjithmonë e nevojshme. Të shtunën Calafiori do të mungojë për shkak të skualifikimit. Një humbje e rëndë, sidomos për lidershipin dhe bollëkun e treguar deri më tani nga mbrojtësi i Bolongës.