Dita Ndërkombëtare e Fëmijëve të Pafajshëm – viktima të agresionit, është një festë e përvitshme që zhvillohet çdo vit më 4 qershor për të njohur dhimbjen që vuajnë fëmijët në mbarë botën që janë viktima të abuzimit fizik, psikik dhe emocional.

Kjo gjithashtu është edhe një nxitje për një riangazhim të komunitetit ndërkombëtar drejt synimit për t’i dhënë fund të gjitha formave të dhunës ndaj fëmijëve.

Shënimi i kësaj dite fillimisht u motivua nga Lufta e Libanit të vitit 1982, ku viktima të agresionit nga forcat izraelite ishin një numër i madh fëmijësh të pafajshëm libanezë dhe palestinezë. Miratimi i kësaj dite u bë pak më vonë në një takim të jashtëzakonshëm të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara më 19 gusht 1982, që u thirr për shkak të frikës nga numri gjithnjë e në rritje i viktimave civile, duke përfshirë edhe fëmijët.

Sot, dita fokusohet tek fëmijët në mbarë botën që janë viktima të pafajshme të agresionit, dhunës dhe abuzimit.

Realiteti i hidhur është se në situatat ku ndodhin konflikte të armatosura, anëtarët më të cenueshëm të shoqërive – domethënë fëmijët – janë më të prekur nga efektet e luftës. Gjashtë veprat penale më të zakonshme janë rekrutimi dhe përdorimi i fëmijëve në luftë, vrasjet, dhuna seksuale, rrëmbimet, sulmet në shkolla dhe spitale dhe refuzimi i qasjes humanitare.

Fatkeqësisht, fëmijët janë ndër viktimat më të pafajshme të dhimbjes dhe vuajtjes. Në mbarë botën, shumë fëmijë jetojnë në zona ku lufta dhe konfliktet janë pjesë e rutinës së tyre të përditshme.

Sipas statistikave të fundit, 536 milionë fëmijë jetojnë në vende të prekura nga konflikti apo fatkeqësia. Rreth 50 milionë fëmijë janë zhvendosur nga shtëpitë e tyre. Kur këta fëmijë zhvendosen, kjo rrit ndjeshmërinë e tyre ndaj dhunës dhe shfrytëzimit. Edhe pse është e vështirë të përcaktohet numri i saktë i fëmijëve ushtarë, sipas UNICEF-it, rreth 300,000 fëmijë në mbarë botën janë fëmijë ushtarë. Këtu përfshihen jo vetëm fëmijët e frontit që kanë armë në duar, por edhe fëmijët që në çfarëdo mënyre janë të kushtëzuar për të qenë pjesë e organizatave ushtarake. Kjo ndodh kryesisht për faktin se këta fëmijë mbeten jetimë ose ndahen nga familjet e tyre. Abuzimi emocional, fizik, seksual dhe mendor është gjithashtu një realitet për miliona fëmijë në mbarë botën. Çdo vit rreth 200 milionë fëmijë janë viktima të dhunës seksuale. Edhe pse sulmet ndaj të miturve janë të ndaluara sipas ligjeve të luftës, realiteti është se ata në fund të fundit janë pjesa e popullsisë që vuan më shumë. Përveç ekspozimit ndaj dhunës seksuale, rrëmbimeve dhe vrasjeve, shumë fëmijë rekrutohen si ushtarë dhe të tjerë mbeten pa asnjë ndihmë humanitare. Sipas UNICEF-it, rreth gjysma e 3.6 milionë njerëzve të vrarë në konfliktin e viteve 1990 ishin të mitur dhe qindra mijëra fëmijë u detyruan të dëshmonin ose të merrnin pjesë në dhunë. Për më tepër, shumë prej tyre detyrohen të bëhen skllevër seksi ose të jenë shërbëtorë, lajmëtarë ose spiunë.

Përvoja e fëmijës si viktimë ose dëshmitar i një krimi mund të ketë efekte negative (pasoja fizike dhe psikologjike) në shkollimin e tij, marrëdhëniet me bashkëmoshatarët dhe familjen, aftësinë e tyre për të komunikuar dhe sjelljen e përgjithshme, gjë që e bën gjendjen edhe më shqetësuese. Fëmijët janë më të cenuarit dhe më të pafuqishmit, ata nuk dinë për ditët dhe rezolutat ndërkombëtare, por e dinë se duan të jenë të sigurt dhe të lumtur. Për lumturinë dhe mbrojtjen e tyre janë të detyruar të kujdesen të rriturit, të cilët fatkeqësisht vazhdimisht dështojnë, si në këtë, ashtu edhe në shumë konflikte të tjera ushtarake.