Shumë përpara se të bëhej kryeministër i Britanisë së kohës së luftës, Winston Churchill ishte sekretar i brendshëm.

Ai u emërua në këtë detyrë në vitin 1910. Më 3 janar 1911 pasoi një aferë e madhe. Churchill erdhi në skenën e të shtënave në rrugën Sydney. Në një ndërtesë  ndodheshin dy kriminelë të armatosur mirë, të cilët nuk pranuan të dorëzoheshin në polici. Pati të shtëna, disa policë u vranë.

Churchill doli në skenë duke ndjekur të shtënat që po ndodhnin nga rreshti i parë. Ai e përshkroi incidentin në librin Mendime dhe aventura. Ekziston njëfarë pasigurie nëse Churchill u përpoq të lëshonte urdhra operacionalë.

Biografi Roy Jenkins komenton se arsyeja e mbërritjes së tij ishte se ai "nuk mund të rezistonte të shihte vetë festën" dhe se nuk po jepte urdhra. Sigurisht, prania e tij ishte objekt i kritikave të shumta. Sidomos për shkak të asaj që pasoi.

Ndërtesa e rrethuar shpërtheu në flakë dhe Churchill mbështeti vendimin për të mohuar qasjen në shërbimin e zjarrfikësve, duke i detyruar kriminelët të zgjidhnin midis dorëzimit ose vdekjes. Pas hetimit, ish-kryeministri britanik Arthur Balfour vuri në dukje:

"Ai (Churchill) dhe fotografi të dy rrezikuan jetën e tyre të çmuar. Unë e kuptoj se çfarë po bënte fotografi, por çfarë po bënte zotëria i nderuar?”

Rëndësia e kësaj ngjarje ishte se e gjithë afera shumë e mbuluar nga media e forcoi më tej reputacionin e Churchill si një ministër i brendshëm hiperaktiv dhe jo shumë i qetë.

Sulmuesit nuk u larguan nga ndërtesa, trupat e tyre të djegur u gjetën më vonë. Churchill u kritikua për brutalitetin e policisë pasi zjarrfikësve iu mohua qasja.