Batajnica bi trebalo da bude najveći muzej u Evropi za kraj XX. veka i za mlade generacije celog sveta, kaže dr Enver Hodža, ujedno i autor izložbe „Genocid XX”. Dok dodaje da bi ovaj muzej bio odlična poruka za mir u Evropi.
Hodža piše da bi izgradnja muzeja u Batajnici bila velika poruka za demokratizaciju srpskog društva od "božanskog naroda" do normalnog društva sa verom po želji, da politika i vera ne izazivaju genocidno uništenje balkanskim narodima a ne da budu inspiracija diktatorskim vladarima (tiranima) da bez razloga započinju ratove umesto da rade za dobro svog naroda.
Njegovo puno mišljenje:Batajnica je naselje u blizini Beograda ( Balkon Beograda). Jedno mesto koje je 50-ih godina, XX. stoljeća, bilo glavno središte obuke vojske i policije bivše Jugoslavije za službu građanima i zaštitu od vanjskih agresora. Ovo vojno-policijsko mesto s površinom od stotine hektara pokazalo se kao dugoročna strategija pripreme terena za oduzimanje slobode i života stotinama građana bivše Jugoslavije ( u Sloveniji, Hrvatskoj, BIH i na Kosovu). Vođe iz Beograda su zapovedali, a te jedinice su pravile pustoš na terenu, uništavale materijalna dobra građana ali i njihove živote. Razina terora koju su te jedinice izazvale često nadilazi maštu normalnih ljudi. Barbarske, istrebljujući pohode upotpunili su paravojnim postojbama koje su stvorili terorizirajući nedužno stanovništvo, ali nikada nisu javno prihvatili. Sve jedinice ( obrambene prema Beogradu) vodile su četiri rata, odnele stotine tisuća života, na barbarski način u očima Zapada, odnosno u očima Zapadne Evrope.
Vlasti u Beogradu argumentirajući u susretima s međunarodnim predstavnicima i na konferencijama za tisak, “o nespremnosti drugih naroda u ratu ( bivše Jugoslavije) za mir”, često su ih nazivali teroristima.
Dok su trajali ratovi, rasla su razaranja, ubojstva, silovanja, masakri i nestanci leševa. S druge strane, stanovništvo ovih zemalja, trpelo je patnju (zarobljeno u planinama, hodajući bosi po kolonama, gladni i uvijek u strahu što će im se dogoditi iz sata u sat).Nekoliko stotina tisuća drugih koji su imali “sreću“ izaći iz bivše Jugoslavije napunili su prihvatilišta (azile) zapadnih zemalja u potrazi za fizičkim spasom. Mediji na Zapadu bruje o tragičnoj stvarnosti na terenu i o ispovestima onih koji su preživeli, kako bi zapadni vladari shvatili stvarnost i zaustavili krvoproliće u samoj Evropi. Zapadna diplomacija je prekasno shvatila realnost onoga što se događa u bivšoj Jugoslaviji da bi zaustavila ratove.
Beograd je došao do te razine da su preko pravoslavne crkve blagosiljali srpski narod kao božanstvo, a svi ostali narodi ( na prostoru bivše Jugoslavije) su protiv njih. Kao glavni igrači na terenu i u međunarodnoj politici, Srbi su nastavili sa sustavom spaljene zemlje. Masakri nad nedužnim civilnim stanovništvom povećavali su se svakim danom. Zbog učestalosti pokolja i njihove brojnosti počeli su menjati strategije premeštanja leševa. Na kraju, zbog gubitka tragova (leševa) srbijanski državni aparat ih dovodi na kućni prag, u Batajnicu. Čija se ekshumacija dogodila početkom XXI. stoljeća. Ova akcija najbolje pokazuje nacionalne (božanske) strategije srpskog aparata kroz stoljeća za nesrpske (nebožanske) narode.
Jedan muzej u Batajnici bio bi velika poruka za mir u Evropi za XXI. stoleće, demokratizaciju srpskog društva od “božanski narod” do normalnog društva s verom po želji, da politika i vera ne uzrokuju genocidna razaranja nad narodom Balkana i da ne budu inspiracija diktatorskim vladarima (tiranima) da bezrazložno započinju ratove umjesto da rade za dobrobit svog naroda. Batajnica bi trebala biti najveći muzej u Evropi za kraj XX. stoleća i obrazovati mlade generacije cijelog sveta o očuvanju mira.Batajnica bi trebalo da bude najveći muzej u Evropi za kraj XX. veka i da se mlade generacije celog sveta edukuju o očuvanju mira.
/Doktor Enver Hodža je plastični hirurg i autor izložbe "Genocid XX", 2019/
