Danas se navršava 77 godina od zasedanja Skupštine u Prizrenu, koji je trajao do 20 septembra i na kojem je odlučeno da se formira Druga Prizerenska Liga, nacionalna politička organizacija, koja bi bila posvećena ujedinjenju i zaštiti etničkih teritorija. Zasedanju je prisustvovalo 45 delegata izabranih sa Kosova i sa drugih albanskih teritorija. Kongresom je predsedavao Izvršni Komitet, na čijem je čelu bio Musa Šehu, u pratnji Aslana Boletinija, Šefćeta Škupija, Ćazima Bllace, Tahira Zajmija, Pjetera Vućaja, Šeh Hasnaija, Ćemajla Balile, Hivzi Merakua, Luka Simonija, Hadži Fahria i Sokol Dobrošia. Predsedavajući Izvršnog Saveta Musa Šehu predstavio je dnevni red za izbor Rukovodstva Kongresa  koja se sastojila od predsednika, dva potpredsednika i sekretara. Tajnim glasanjem Musa Šehu je izabran za predsednika kongresa, Aćif Blita za potpredsednika, Redžep Krasnići za potpredsednika. Dok je Bedri Djinaj imenovan za sekretara Kongresa. Skupština je odlučila da formira Drugu Ligu Prizrena, nacionalnu političku organizaciju, koja bi bila posvećena ujedinjenju i zaštiti etničkih teritorija. Skupština je izabrala Centralni Komitet Lige, koji se sastojio od 7 osoba. Redžep Mitrovica, poznati aktivista nacionalnog pitanja, izabran je za predsednika Lige. U Drugoj Skupštini, od 17 do 21 januara 1944 godine, izvršene su promene na čelu Lige. Bedri Pejani je izabran za predsednika Centralnog Komiteta nakon što je Redžep Mitrovica imenovan za premijera vlade koju su Nemci postavili u Tirani. Skupština je takođe odobrila statut Lige, koji je Visoko veće dekretovao 14 marta 1944 godine. Liga bi imala svoje telo, „Prizrensku Ligu“, na čijim stranicama je propagirana ideja o stvaranju etničke Albanije i osuđivani zločini koje su Srbi počinili nad kosovskim Albancima. Druga Prizerenska Liga  bila je organizacija kosovskih nacionalističkih lidera, na čelu sa Bedrijem Pejanijem, podstaknuta tokom perioda kada je Redžep Mitrovica bio premijer. Za razliku od Nacionalnooslobodilačkog Pokreta i nekih nacionalističkih grupa koje su učestvovale u ratu protiv nacističkih okupatora, glavne nacionalističke snage nisu želele da učine isto, da se njima pridruže, jer su mislile da će se rat koji vode komunisti završiti restauracijom jugoslovenske vlasti u pokrajini. Najistaknutiji predstavnici nacionalističkih okruga smatrali su italijanskog, a zatim i nemačkog okupatora najmanjim zlom u poređenju sa srpskom i jugoslovenskom vlašću, za koju se očekivalo da će biti vraćena nakon njihovog povlačenja. Upravo iz tog razloga, nakon kapitulacije Italije, razvili su ideju o sazivanju nacionalne skupštine, koja je trebalo da postavi temelje stvaranju jedne političke organizacije koja će štititi etničke teritorije od rizika ponovnog osvajanja Kosova od strane jugoslovenskih snaga, nakon odlaska nemačkih trupa.