Bashar al-Assad nuk ia besoi pothuajse askujt planet e arratisjes ndërsa regjimi i tij u shkatërrua. Në vend të kësaj, ndihmësit e tij, zyrtarët dhe madje edhe anëtarët e familjes u mashtruan ose u lanë në errësirë, thonë burime të njohura me ngjarjet.
Vetëm disa orë para se të ikte në Moskë, Assad, në një takim me rreth 30 udhëheqës ushtarakë dhe të sigurisë në Ministrinë e Mbrojtjes, siguroi turmën se ndihma ushtarake ruse po vinte dhe u kërkoi forcave tokësore të qëndronin, tha një komandant që ishte i pranishëm, por që donte të mbetej anonim.
Ai madje i tha këshilltares së tij për media Buthaina Shaaban, që të vinte në shtëpinë e tij për ta ndihmuar të shkruante një fjalim, por kur ajo mbërriti, shtëpia tashmë ishte bosh, shton i njëjti burim.
"Assad as nuk u përpoq të luftonte për herë të fundit. Ai as nuk mblodhi trupat e tij," tha Nadim Houri, drejtor ekzekutiv i institutit të iniciativës për reforma arabe. "Ai la mbështetësit e tij në fatin e tyre," shtoi ai.As kushërinjtë e Assadit nga nëna, Ehab dhe Eyad Makhlouf, nuk ishin të informuar për rënien e Damaskut, sipas një ndihmësi sirian dhe një zyrtari libanez të sigurisë. Ata u përpoqën të arratiseshin drejt Libanit, por u sulmuan nga rebelët, duke vrarë Ehab dhe duke plagosur Eyad.
Assad u largua nga Damasku me aeroplan të dielën, duke fluturuar nën radar me transponderin e tij të fikur, thanë dy diplomatë rajonalë. Ai fluturoi në bazën ajrore ruse Hmeimim, në qytetin Latakia dhe më pas në Moskë. Gruaja e tij Asma dhe tre fëmijët e tyre, po e prisnin tashmë në kryeqytetin rus, sipas tre ish-bashkëpunëtorëve të ngushtë dhe një zyrtari të lartë rajonal.
Arratisja dramatike shënoi fundin e mbretërimit 24-vjeçar të Assad dhe gjysmë shekulli të pushtetit të pandërprerë. Ai e la fatin e tij në duart e aleatëve të tij, por historia do ta kujtojë ikjen e tij si simbolin e fundit të një epoke të sundimit brutal.