Në fillim të kësaj jave, ekonomitë më të mëdha në botë filluan negociatat për futjen e një takse minimale globale për miliarderët.
Bisedimet filluan dy vjet pasi u tregua se bota mund të vepronte së bashku për të vendosur një taksë minimale për kompanitë shumëkombëshe. Sipas të dhënave nga Observatori Tatimor i Bashkimit Evropian, super të pasurit në vendet e mëdha paguajnë shumë më pak taksa se njerëzit e tjerë - pasuria e super të pasurve tatohet me norma efektive deri në 0.5 për qind.
Drejtori i Observatorit të Taksave të BE-së Gabriel Zucman vuri në dukje se taksimi progresiv është një shtyllë kryesore e shteteve demokratike. Ai beson se rrjeti ekzistues mbarëbotëror i sistemeve tatimore nuk arrin të sigurojë që më të pasurit të tatohen në mënyrë adekuate.
Një raport muajin e kaluar nga organizata britanike Oxfam vuri në dukje se super të pasurit në vende si Brazili, Franca, Italia, Britania e Madhe dhe Shtetet e Bashkuara paguajnë një normë tatimore efektive më të ulët se norma tatimore efektive për punëtorët. Sipas Oxfam, pothuajse 80 për qind e miliarderëve jetojnë në vendet e G20-së.
Observatori i Taksave i BE-së ka disa propozime, një prej të cilave është vendosja e një takse minimale globale prej dy për qind mbi pasurinë neto të miliarderëve, e cila ka vlerësuar se mund të gjenerojë deri në 250 miliardë dollarë në vit. Miliarderët që paguajnë tashmë dy për qind tatim nuk do të tatohen shtesë.
Sipas një raporti të nëntorit 2022 të publikuar nga një grup ekspertësh të financave të klimës, 250 miliardë dollarë janë ekuivalente me gjysmën e fondeve shtesë që u nevojiten vendeve afrikane çdo vit për kalimin në burime më të pastra të energjisë. Siç raporton CNN, arritja e një marrëveshjeje midis vendeve të G20-së për taksën minimale globale mund të marrë një kohë shumë të gjatë.
Arun Advani, një profesor i ekonomisë pranë Universitetit Warwick të Britanisë së Madhe, deklaroi se zbatimi i një takse minimale globale për miliarderët do të ishte më kompleks sesa zbatimi i një takse për korporatat.
Sipas tij, kompanitë shumëkombëshe kanë seli në disa vende, gjë që e bën më të lehtë për qeveritë të përcaktojnë pagesën e taksave dhe të monitorojnë nëse është paguar taksa minimale globale. Nga ana tjetër, miliarderët janë shpesh më të lëvizshëm, kështu që është më pak e qartë se cili vend duhet të përfitojë nga taksat.