Louis Pasteur punoi si kimist, biolog dhe farmakolog në gjysmën e dytë të shekullit të 19-të. Sot, ai konsiderohet babai i mikrobiologjisë dhe bakteriologjisë dhe arritjet e tij kanë shpëtuar miliona jetë.

Ai kontribuoi në shkencë në shumë fusha, duke u marrë me vaksinimin, mikrobet, shëndetin publik, efektin e higjienës në shëndet e shumë të tjera.

Pasteur u lind në vitin 1822 në qytetin e vogël Dole në Francën qendrore. Në fillimet e tij, Louis nuk tregoi interes për të mësuar, duke preferuar të vizatonte dhe të punonte nëpër shtëpi dhe tregtinë e babait të tij.

Kur ishte 18 vjeç, ai shkoi për të studiuar filozofi, por shpejt hoqi dorë dhe u kthye në shtëpi. Vitin e ardhshëm ai përgatitet për fakultetin e shkencave të natyrës, por për shkak të notave mesatare në kimi dhe provimit pranues me shkrim të dobët, nuk arriti të regjistrohet.

Vitin tjetër ai provon përsëri dhe depërton. Vetëm gjatë studimeve ai gjeti një dashuri të vërtetë për shkencën dhe iu përkushtua punës akademike.

Menjëherë pas kolegjit, Pasteur u punësua si profesor i kimisë në Universitetin e Strasburgut. Aty takoi gruan e tij të ardhshme, me të cilën kishte dy fëmijë. Gruaja e tij e mbështeti atë në punën e tij akademike dhe shkencore, dhe po ashtu edhe universiteti, i cili shpesh e lejonte të largohej për kërkimet e tij.

Sot ne përdorim emrin e Pasterit çdo ditë kur flasim për pasterizimin. Në kërkimin e tij, ai zbuloi se mikroorganizmat janë përgjegjës për prishjen e ushqimit dhe pijeve. Kjo është arsyeja pse ai e ngrohi qumështin në një temperaturë midis 60 dhe 100 gradë. Procesi u prezantua në vitin 1862 dhe i solli atij njohje në mbarë botën. Sidoqoftë, ai ishte tashmë i famshëm atëherë.

Arsyeja për këtë ishte trajtimi i tij ndaj një djali nëntë vjeçar të quajtur Joseph Meister. Djali është kafshuar nga një qen i infektuar me tërbim. Në shekullin e 19-të, tërbimi njihej si një sëmundje që rezultonte me vdekje të sigurt në shumicën e rasteve. Gjatë atyre viteve, shkencëtarët kishin shpikur tashmë një vaksinë prototip kundër tërbimit, por Pasteur e përsosi atë dhe e testoi te Joseph. Djali u shërua shpejt dhe jetoi në pleqëri, dhe vdiq vetëm në vitin 1940, disa ditë pasi forcat naziste pushtuan Parisin.

Përveç kësaj, Pasteur u përball me një sëmundje të bagëtive - lija. Sëmundja ishte e panjohur në kulturën e përgjithshme, pasi ai zbuloi se si ta parandalonte atë. Edhe pse mund të transmetohej te njerëzit, ajo u shfaq kryesisht te bagëtia dhe shumë blegtorë francezë humbën gjithçka që kishin. Një institut francez, i cili merrej me bujqësi, e ftoi të studionte këtë fenomen dhe kimisti francez u mor me këtë temë për gati dhjetë vjet.

Problemi kryesor ishte se sëmundja do të kthehej, edhe kur blegtorët blenë bagëti të reja për të zëvendësuar humbjet. Pasteur kuptoi se sëmundja ishte shkaktuar nga bakteret dhe sugjeroi që fshatarët të mos varrosnin bagëtinë e tyre në arat e tyre. Ai e kuptoi se krimbat r tokës i bartin bakteret përsëri në sipërfaqen e tokës ku kullosin bagëtitë.

Ka gjithashtu polemika rreth vaksinës së mëvonshme të difterisë. Megjithëse Pasteur mori meritën, disa burime sugjerojnë se vaksina u zhvillua në të vërtetë nga kolegu i tij Henry Toussaint. Një tjetër polemikë kishte të bënte me ndërhyrjen e tij në mjekësi dhe faktin se ai kreu eksperimente mjekësore mbi lepujt dhe kafshët e tjera dhe nuk kishte një licencë veterinare apo mjeku.

Pasteur vdiq në 1895 si pasojë e një goditjeje. Ai u varros solemnisht në prani të zyrtarëve më të lartë dhe parisienëve të famshëm. Eshtrat e tij janë në institutin e Parisit që mban ende emrin e tij.